بررسي پروتكلهاي دسترسي به رسانه در شبكه هاي درماني حسگر بيسيم بدني جهت بهبود كيفيت سرويس

امروزه استفاده از زيرساخت ها و تكنولوژي هاي ارتباطي براي مقاصد پزشكي و سلامت، روز به روز رشد و توسعه مي يابد. در ميان تكنولوژي هاي مختلف ارتباطي، استفاده از شبكه هاي بي سيم در حوزه ي بهداشت و درمان با توجه به ويژگي هايي مانند دسترسي سريع به بيمار، كاهش هزينه هاي درمان، امكان جابه جايي و افزايش راحتي بيمار، بيش از پيش مورد توجه قرار گرفته است. آنچه شبكه ي مورد استفاده براي كاربردهاي پزشكي را از ساير شبكه ها متمايز مي سازد، تضمين دريافت صحيح و به موقع اطلاعات پزشكي است كه توجه به مقوله ي كيفيت سرويس را در اين شبكه ها دو چندان كرده است. هدف اين مقاله افزايش گذردهي بسته ها در شبكه حسگر بي سيم بدني و در نتيجه بهبود كيفيت سرويس است؛ لذا به بررسي انواع پروتكل هاي اين حوزه پرداخته شد و پس از بررسي مشخص گرديد كه پروتكل دسترسي تقسيم زماني (TDMA) در عدالت بسته هاي ارسالي و بهبود كيفيت سرويس شبكه موثر است و نتايج بسيار بهتري در فاكتورهاي ميزان تأخير، توان گذردهي و انرژي دارد.