روش پيشنهادي براي شناسايي خودكار گوشه‌ها در رديف موسيقي سنتي ايراني با رويكرد ميكرو

طراحي سامانه‌اي كه بتواند به طور خودكار دستگاه‎ها و گوشه‌هاي موسيقي سنتي ايراني تشخيص دهد، مدتي است كه توجه پژوهشگران ايراني را در حوزه بازيابي اطلاعات موسيقايي به خود جلب كرده است. از آنجا كه در اين پژوهش‌ها، به طور عمده به دسته‌بندي خودكار پنج دستگاه اصلي پرداخته‌اند و نه تفكيك گوشه‌ها از يكديگر، پژوهشِ حاضر با هدف ارائه الگوريتم و روشي براي شناسايي خودكار گوشه‌ها در رديف دستگاهي موسيقي سنتي ايراني انجام شده است. از اين رو، ابتدا تعريف و تحليلي نظام‌مند از دو مفهوم اصلي موسيقي سنتي ايراني، يعني دستگاه و گوشه ارائه شده و پس از معرفي دو رويكرد اساسي در شناسايي خودكار دستگاه و گوشه، روش‌شناسي و الگوريتم‌هاي بكار رفته در برخي از پژوهش‌هاي مرتبط، آمده است. سپس، الگوريتم و روشي براي شناسايي خودكار گوشه‌هايِ رديف دستگاهي موسيقي ايراني بر اساس رويكردِ ميكرو ارائه شده است. در روش پيشنهادي، در درجه نخست تلاش براي شناسايي نغمه‌هاي يك قطعه موسيقي سنتي ايراني، به عنوان مرحله اوليه و مهم در شناسايي گوشه‌ها و بهبود پارامترهاي آن بوده است. پس از اين مرحله، با تعريف سيرِ ملوديِ جمله مُعرّف گوشه‌ها و بررسي ميزان شباهت آن به كل قطعه، مي‌توان گوشه مورد نظر را شناسايي كرد.