تحليل بينامتني نقاشي هاي بهمن محصص از ديدگاه لوران ژني

براساس نظريه بينامتنيت، هيچ متني خالص و مستقل نيست، در واقع مـتن‌ پديده‌ اي‌ خـود بـسنده و بـسته نيست و هر‌ متني‌ از‌ دل متون پيشين بوجود مي آيد و بر مـتن هاي پسين تأثير دارد و براساس بينامتنيت لوران ژني، بينامتنيت حقيقي عبارت است از استفاده خلاقانه از فرم، مضمون و ساختار آثار پيشين در بطن آثار جديد، درهم تنيدن آنها و به تبع آن، گذر از لايه هاي سطحي تشابه. بدين ترتيب هدف اين پژوهش تحليل پيش متن هاي تاثير گذار بر نقاشي هاي بهمن محصص- نقاش و مجسمه ساز مدرن ايراني- است. روش پژوهش به صورت توصيفي تحليلي با رويكرد بينامتني است.گردآوري مطالب به شيوه كتابخانه اي و اسنادي انجام شد. در اين پژوهش 4 نمونه از آثار (نقاشي و مجسمه) هنرمند به صورت تصادفي از نمونه هاي دردسترس انتخاب شدند. پس از تجزيه و تحليل اطلاعات اين نتايج به دست آمد: 1- پيش متن هاي مختلفي در آثار محصص ديده مي شوند. اين پيش متن ها شامل شعر و ادبيات ايران به ويژه اشعار نيمايوشيج، ادبيات فرانسه و ايتاليا، اساطير يوناني و آثار نقاشان كلاسيك همچون ژريكو و نقاشان معاصر همچون پيكاسو، مونك و ماگريت مي شود. 2- آثار محصص به طور كلي، اگرچه در ظاهر و سطح با متون پبيشين شباهت دارد اما در باطن و معنا و به عبارت ديگر محتواي اثر متفاوت هستند. هنرمند براي بيان محتواي آثار خويش از فرم ها و تركيب بندي هاي آشناي نقاشي هاي پيشين استفاده مي كند و از اساطير الهام مي جويد تا با نمايش تنش حضور برانگيخته شده اش، وضعيت بحران زده بشر معاصر را نشان دهد. 3- با توجه به اين كه نقاشي هاي محصص به لحاظ فرمي و محتوايي، اشعار نيما را به درون خود منتقل مي كنند و به عبارت ديگر در ساختارهاي هاي گوناگون در صورت و مضمون و محتوا داراي ارتباط قوي هستند، بنابراين بينامتنيت بين متن هاي محصص و پيش متن هاي نيما يوشيج قوي است.