بررسي و تحليل طرح و برش لباس در هنر ايران باستان و كاربرد آن در طراحي لباس زنان

ايرانيان از ديرباز به مساله پوشش نگاهي ويژه داشته اند. با گذر زمان پوشاك از صرف محافظت از گرما و سرما خارج شده و اهداف ديگري چون زيبايي، معرف جايگاه اجتماعي و اقتصادي افراد و غيره را دنبال مي كرد. امروزه نيز اين نگاه همچون موج تحولات در جهان، در ايران نيز ديده مي شود. با مروري بر آثار تاريخي هنر ايران نمونه هايي از طراحي لباس همراه با تزيينات ويژه مشاهده مي گردد كه از نظر فرم و طرح و نيز تزيينات قابل توجه است. تحقيق حاضر در پي پاسخ به اين پرسش است كه طرح و برش پوشاك ايرانيان در دوره هاي ايلام تاساساني چگونه بوده است و چگونه مي توان در طراحي لباس معاصر از آن بهره برد؟ هدف تحقيق آشنايي با دانش ايرانيان در زمينه طراحي و برش لباس در دوره هاي تاريخي و سير تحولات آن و نيز بهره گيري مجدد از آنها در طراحي لباس ايراني معاصر است. روش تحقيق توصيفي تحليلي است. روش گردآوري مطالب كتابخانه اي از طريق فيش برداري و تصويرخواني است. روش تجزيه تحليل داده ها كيفي است . بر اساس نتايج تحقيق، لباس ايرانيان در دوره هاي تاريخي مختلف در برخي موارد ويژگي هاي يكساني داشته است، مانند بلندي لباس، وجود چين و دامن هاي بلند و رنگ. رنگ در لباس ايرانيان از ديرباز جايگاه ويژه اي داشته است. با بررسي اين ويژگي ها مي توان شباهت هايي از اين نوع طرح و برش را در لباس هاي طراحي شده امروز نيز مشاهده نمود