تحليل نقش زن در تبليغات تجاري ايراني در دو دهه80 و 90

يكي از موضوعات چالش برانگيز در تبليغات به ويژه تبليغات تجاري ، حضور زن به عنوان يك عنصر تاثيرگذار تبليغي است. رسانه ها همواره سعي داشته اند از كاركتر ويژه زن، به شكل هاي مختلف در زمينه تأثيرگذاري تبليغ بهره ببرند. نگاه ابزاري به زن توسط فمنيست ها مورد نقد قرار گرفته است. تحقيق حاضر در پي پاسخ به اين پرسش است كه نقش زن در تبليغات دهه 80 و 90 ايران چگونه است؟ هدف از تحقيق شناسايي تاثيرات جنسيت در تبليغات است. روش تحقيق توصيفي تحليلي است. روش گردآوري مطالب كتابخانه اي از طريق فيش برداري و تصويرخواني است. تجزيه تحليل داده ها كيفي است. براساس نتايج تحقيق زن در تبليغات تجاري ايران پيش از انقلاب به عنوان ابزار تاثيرگذاري تبليغ به كار مي رفته است. اين نوع كاركرد تبليغي جنسيت زن از منظر فمنيستي قابل نقد است. اما در تبليغات دهه 80 و 90 ايران با توجه به قواعد و قوانين جمهوري اسلامي ايران، جنسيت زن همراه با حجاب اسلامي با كاركتر ويژه و در زمينه هاي خاص به عنوان ابزار تبليغي استفاده شده است. ويژگي مشترك حضور زن در تبليغات تجاري ايران دهه 80 و 90 كاربرد زن به عنوان مادر خوب مهربان، همسر كدبانو، عنصر اصلي گرمي و تميزي خانه، هميار فرزندان در عرصه آموزش است. اين كاركرد مي تواند از منظر فمنيستي نقد شود. استفاده غير مستقيم از زن در تبليغات تجاري نيز يكي از راهكارهاي ايجاد تنوع تبليغي و جذب مخاطب است.