بررسي دلايل تاثير پذيري هنر سلجوقي از سنت هاي تصويري كتاب آرايي مانوي

پيشينيان ماني رابيشترازآنكه پيام آور آيين جديدي بخوانند،نقاش و خوشنويسي چيره دست معرفي كرده اند كه مضامين كتب ديني خود را براي توضيح و توجيه اصولِ عقايد و فلسفۀ آن با سبك خاصي كه ملهم از نقاشي ايراني و بودايي بود، مي آراست. تاثير و نفوذ اين سنت هاي نگارگري در هنر سلاجقه يكي از مهم ترين موضوعات تاريخ هنر اسلامي است. دراين دوره،هنرمندان در نقاشي و كتاب آرايي از سبك و بُن مايه هاي هنر مانوي اقتباس كرده اند. هدف از نوشتن مقاله حاضربررسي علل اين اثرپذيري است و به اين پرسش اساسي پرداخته كه دليل اصلي تاثير پذيري هنر سلجوقيان در نقاشي و كتاب آرايي از سنت هاي مانوي چيست؟ نوشتار حاضر كه از جمله پژوهش هاي كيفي بشمار مي آيد، با روش تاريخي، توصيفي و تحليلي پيش رفته و با منابع كتابخانه اي انجام شده است. در نهايت نتايج حاصله نشان مي دهد كه گرويدن گروهي از تركان اويغور،ازاعقاب سلجوقيان در سدۀ سوم هجري به آيين ماني، وآشنايي آنان با سنت هاي نقاشي و كتاب آرايي مانوي كه در ميان آن قبايل بسط و گسترش يافته بود، وهمچنين علاقه وآشنايي ايرانيان با اين سنت هاي تصويري، دليل اصلي تاثير پذيري هنر سلجوقيان از نگارگري مانويان بوده است.