تأثيرات هنر نگارگري ايراني بر هنر هند (دوره گوركانيان)

در طول تاريخ، هنر نگارگري ايران تأثير بسزايي بر هنر كشورهاي همجوار داشته است. هند كشوري است كه در سال هاي دور جزو همسايگان ايران محسوب مي شده و بالطبع هنر ايران و هند در برهه اي از زمان، تحت تأثير يكديگر بوده اند. هدف از انجام اين پژوهش،پاسخ به اين سوال است كه هنر نگارگري ايراني بر هنر هند (دوره گوركانيان) چه تأثيري داشته است؟ اين پژوهش از لحاظ روش تجزيه و تحيل اطلاعات توصيفي-تحليلي است، همچنين در اين پژوهش از روش گردآوري اطلاعات به روش اسنادي- كتابخانه اي استفاده شد كه با مطالعه ي كتاب هاي مرجع و فيش برداري و استناد به مطالب مرتبط صورت گرفت و نتايج پژوهش به شرح ذيل مي باشد: تاثير نگاره هاي ايراني بر هنر هند و نگاره هاي هندي ، مي توان از تأسيس حكومت اكبر شاه به وضوح مشاهده كرد؛ در زمان حكومت اكبرشاه، فرهنگ ملي استواري بنا نهاده شد كه سنت هاي هندي و اسلامي بر يكديگر تأثير عميقي گذاشتند. با مهاجرت مصورسازان ايراني به هند و با ترويج فرهنگ ايراني در هند شيوه هاي نگارگري و شيوۀ بومي نيز از رونق افتاد و هنرمندان به نسخه برداري و كپي نمودن آثار ايراني پرداختند . موارد تأثير يافته از نگارگري ايران در نگار گري هند را به وضوح مي توان در تاثير خوشنويسي ايراني و درج متن در تصوير، تأثير طراحي و حالت پيكره ها؛ تأثير شباهت سازي و نشان دادن حالت رواني چهره ها و تأثير دورنماسازي و تمايل به فضاي معماري مشاهده كرد. قابل ذكر است كه علل اصلي تأثير نگار گري ايراني بر هند را بايد در مهاجرت هنرمندان به دربارهاي گوركانيان هند، به سبب علاقۀ پادشاهان گوركاني به فرهنگ ايراني دانست كه سرنوشت ساز ترين وسيله پيوند ميان سنت هاي هنري ايران و هند گوركاني را تشكيل مي دهد و تأثير آن را نه تنها در هنر نگارگري بلكه در فضاسازي و معماري هند نيز مي توان به وضوح مشاهده كرد.