شناسايي نقوش سفالينه هاي نيشابور وكاربرد آن در طراحي داخلي

سفالگري يكي از ديرينه ترين هنرهايي است كه تجلي گاه باورها و اساطير جهان بيني تمدن هاي بشري به شمار مي آيد نقوشي كه بر سفال نقش مي بندد ميراثي است كه در آن بستر به وجود امده است . پرسش اصلي تحقيق حاضر اين است كه چه نقوشي در سفالينه هاي نيشابور به كار رفته و داراي چه جنبه هاي زيبايي شناختي است. هدف تحقيق شناسايي فرم و محتواي سفالينه هاي نيشابور و كاربرد آن در طراحي دكوراسيون داخلي است. روش تحقيق توصيفي تحليلي است. روش گردآوري مطالب كتابخانه اي از طريق فيش برداري و تصويرخواني است. روش تجزيه تحليل داده ها كيفي است.نتايج تحقيق نشان مي دهد اهميت اين ظروف تنها روش به كار رفته براي ساخت آنها نيست بلكه نقوش و خطوط تزئيني اين ظروف است كه جلوه اي منحصر به فرد از لحاظ طراحي فرم و شكل ايجاد نموده است، نقوش سفالينه ها ضمن هماهنگي با شكل (ريخت) و زيبايي منحصر به فرد پيام هايي اخلاقي را به مخاطب منتقل مي كنند كه ارتباط مستقيمي با دنياي معنوي و ذهن خيال انگيز شرقي دارد. نمادهاي انساني ، نمادهاي حيواني ، نمادهاي گياهي در كنار انواع خطوط و كتيبه نگاري تزئين كننده آثار نيشابور است و اين نمادها اغلب با مفاهيم اسطوره اي همراهند. نقوش تزئيني و شيوه رنگ بندي اين آثار را در تزئين طراحي داخلي مي توان به كاربرد و طراحي دكوراسيون داخلي را مي توان با رويكرد احياي هنرهاي تاريخي ايران همراه كرد. .