مطالعه تحول عناصر بصري پرچم در ايران

پرچم مهم‌ترين سند هويتي و نماد ملي يك كشور در عرصه‌ي بين‌المللي است و به طور بسيار فشرده و انتزاع‌يافته، يك ملت و باورهاي آن را معرفي مي‌كند. اقوام، پيروان اديان و دولت- ملت‌هاي مختلف، در طول تاريخ، براي ايجاد تمايز ميان هويت خود با ديگران، از پرچم طراحي‌شده و نمايانگر باورهاي خود استفاده كرده‌اند. امروز پرچم هر كشور به عنوان يك نماد بسيار پرمعني و بيانگر هويت، تاريخ، فرهنگ و فلسفة هر كشور، در ايجاد همبستگي و اتحاد شهروندان، قوميت‌ها، پيروان اديان و مذاهب گوناگون نقش بسيار مهمي‌ايفا مي‌كند. پرچم ايران نيز از اين امر مستثني نيست و داراي تاريخچه‌اي غني است بذا در اين پژوهش برآنيم تا به اين پرسش پاسخ دهيم كه آيا نقوش و رنگ‌هاي به كار رفته در پرچم در دوره‌هاي مختلف داراي معنايي نمادين است؟ آن معاني كدام است؟ جهت نيل به اين مقصود از روش توصيفي- تحليلي در تجزيه و تحليل اطلاعات و از روش اسنادي - كتابخانه‌اي جهت گردآوري اطلاعات استفاده شده است. با توجه به اطلاعات موجود نقوش و رنگ‌هاي به كار رفته در پرچم ايران بيانگر مفاهيمي همچون قدرت، شجاعت، قهرماني‌ها، اسطوره‌ها و فداكاري‌هاي مردم ايران بوده است.