تحليل ويژگيهاي بصري طراحي لوگوتايپ در دو دهه اخير ايران

لوگوتايپ ها نشانه هايي هستند كه فقط با استفاده از نشانه هاي زباني و نوشتاري طراحي مي شوند.آرم ها يا نشانه هاي نوشتاري دو گونه اند. يا نام موسسه را نمايش مي دهند و يا از حروف و ارقام استفاده مي كنند. استفاده از حروف و طراحي نام كامل باعث خوانايي راحت تر و مانايي نام در ذهن مخاطب مي گردد. بنابراين طراحي نشانه از طريق رعايت برخي اصول بصري فضاي منحصر به فرد و زيبايي را براي نشانه ايجاد مي كند كه اين ويژگي هاي بصري مي تواند عامل ارتباط بهتر مخاطب با نشانه هاي نوشتاري باشد. تحليل حاضر در پي پاسخ به چيستي تمهيدها و ويژگيهاي بصري طراحي لوگوتايپ دردو دهه اخير ايران است. هدف تحقيق آشنايي با تمهيدهاي طراحان براي خلق فرم زيبا در طراحي لوگوتايپ هاي ايراني است. روش تحقيق توصيفي تحليلي است . روش گردآوري مطالب كتابخانه اي از طريق فيش برداري و تصويرخواني است. تجزيه تحليل داده ها كيفي است. براساس نتايج تحقيق طراحي نشانه نوشته هاي ايراني بر اساس رعايت اصول بصري و اصول سازماندهي تصوير صورت مي گيرد در واقع اصول سازماندهي تصوير قواعد بصري است كه زيبايي و تأثير گذاري بصري نشانه وابسته به آن است. هر نشانه حداقل يك اصل يا چندين اصل را شامل مي شود. هماهنگي از طريق تكرار و ريتم يكي از پركاربردترين اصول طراحي نشانه است. پس از آن تنوع و تضاد ايجاد زيبايي مي كند و از تكرار بيش از حد و خسته كننده هماهنگي مي كاهد. تعادل، تقارن، تناسب در اكثر آثار به كار رفته است. حركت جزء جدايي ناپذير طراحي نشانه است و ايجاز تمهيدي است كه هنرمندان براي خلاصه سازي طراحي نشانه از آن بهره مي برند. بنابراين اين اصول را مي توان ساختارهاي مشترك طراحي نشانه هاي نوشتاري فارسي دانست.