بررسي مردم واري در نگاه ملاصدرا به هنر و زيبايي شناسي

مطالعات در حوزه فلسفه اسلامي در كشور ما داراي سابقه بسيار طولاني است، امروزه در محافل دانشگاهي نيز كوششي بسيار جدي در اين زمينه انجام شده است. با اين وجود عصر ما به عللي فلسفه و حكمت از زندگي روزمره فاصله گرفته است. حكمت متعاليه به عنوان بخش مهمي از فلسفه اسلام و ايران نيز از اين مسأله مستثني نيست. از طرفي با توجه به اينكه بخشي از اين فلسفه به بحث هنر و زيبايي شناسي پرداخته است در همين راستا مقاله حاضر با هدف بررسي مردم واري در نگاه ملاصدرا به هنر و زيبايي شناسي انجام شده است. و در نظر دارد تا جايگاه انسان و مردم واري را در جايگاه متعاليه نشان دهد. نتايج مقاله حاكي از آن است كه با توجه به نظرگاه ملاصدرا و اصل اصالت وجود، مي توان هدف اصلي هنر را ايجاد ارتباط ميان مخاطب و عالم معنا، به منظور توجه به انسان و ارتباط او با وجود مطلق قرار داد. دستيابي به اين هدف از طريق به كارگيري اصولي همانند الهام و استعاره ، تجلي نور و تجلي كثرت در وحدت كه ريشه در حكمت متعاليه داشته و در معماري سنتي ايراني مشاهده شده است، ممكن مي گردد.