بررسي اشكال هندسي در نقاشي كودكان و بزرگسالان

كودكي در عمق وجود همه ي ماست و با چشمان اوست كه همگي روزي به اين عالم نگاه كرده ايم. انسان ها ذاتاً فعال هستند و بازي يكي از شيوه هاي تخليه ي انرژي اضافي است. لذا نقاشي مي تواند به منزله ي نوعي بازي براي كودكان مطرح باشد. از طريق نقاشي فرد مي تواند آنچه را كه در ضمير ناخودآگاه دارد بيان كند. همه ي نقاشي ها داراي عمق و محتوا هستند؛ تصويري كه كودكان از خودشان مي كشند، با تصويري كه آنها از خودشان در ذهن دارند، ارتباط مستقيم دارد. كودﻛﺎن ﺑﺎ ﻧﻘﺎﺷﻲ ﺑـﺴﻴﺎري از ﺧﻮاﺳـﺘﻪ ﻫـﺎ، ﺗﻤـﺎﻳﻼت، اﻣﻴـﺎل و آرزوﻫـﺎي درون ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺧﻮد را روي ﻛﺎﻏﺬ ﺗﺮﺳﻴﻢ ﻣـﻲ ﻛﻨﻨـﺪ. روان درماني هنري، نيازي به جزئيات مهارتي و تكنيكي ندارد و منظور از نقاشي درماني، نقاشي پروري نيست بلكه منظور ارائه آزادانه احساسات، و عواطف و نيازها وحتي دانسته‌هاي فرد است. نقاشي و ساير هنرها مانند پلي بين دنياي درون و واقعيت هاي خارجي قرار مي گيرند و تصوير همانند يك ميانجي عمل كرده و جنبه هاي خودآگاه و ناخودآگاه گذشته، حال و آينده درمانجو را منعكس مي كند. در اين تحقيق ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﻲ اﻧﻮاع ﻧﻤﺎدﻫﺎ و ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ آﻧﻬﺎ از ﻧﻈﺮ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﭘـﺮدازان و رواﻧـﺸﻨﺎﺳﺎن ﻣﻲ ﭘﺮدازﻳﻢ.