مفهوم هنر سنتي و هنر مدرن از منظر زبان شناسي

معناي هنر از نگاه نظربه پردازان سنتگرا و مدرن، متفاوت است. اعتقاد سنت گرايان به برخي موضوعات كه در حوزه هاي شبه علم قرار دارند و از طرف ديگر تكيه مدرنيست ها به تجربه و مشاهده علمي، عواملي است كه سبب ساز اين تفاوت هاست. اين مقاله با روش توصيفي تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه اي در پاسخ به اين سوال كه معناي هنر سنتي و هنر مدرن چيست به اين نتيجه رسيد كه علم زبان شناسي، با ريشه يابي معناي واژه هنر و ديدگاه تبارشناسانه به آن مي تواند امكاني را جهت تبيين مفهوم هنر مدرن و سنتي حاصل آورد كه مورد وفاق بيشتري قرار گيرد. چنانكه ريشه لاتيني واژه هنر در معناي سنتي آن، يعني (Traditional Art) بر فرا دهش (دهش از بالا) دلالت دارد و حقيقت، در هر دوره‌اي، به صورت حوالت تاريخي به اقوام مختلف فرادهش مي‌شود. اين حوالت تاريخي نسبت به اقوام مختلف متغير بوده، در نتيجه فرا دهش‌هاي متفاوتي وجود دارد و هر كدام بر اساس مراتبي از ظهور و خفا نسبت به حقيقت، نمود پيدا كرده و هيچيك نيز مبتني بر تمام حقيقت نيست. همچنين ريشه لاتيني واژه مدرن، به معناي به حد و اندازه در آوردن است در نتيجه، مدرنيته نيز با اندازه‌گيري نسبت داشته و عالم را به كتاب شدگي عالم تنزل داده است. بدين طريق با تكيه بر علم زبان شناسي مي توان معناي هنر سنتي و مدرن را با تكيه بر اصول علمي به نحو قابل قبول تري بيان نمود.