بررسي نقاشي هاي شاهنامه فردوسي و تاثير آن برتصويرسازي نوين

شاهنامه فردوسي يكي از خزاين لغت و گنجينه هاي فصاحت زبان است كه حدود سي سال طول كشيده و به صورت دو نسخه خطي و چاپي است. يكي از منابع غني در تاريخ تصويرسازي اين مرزو بوم تصاوير چاپ سنگي شاهنامه است كه در پي تحول عظيم ناشي از اختراع چاپ،سال ها نقش وسيعي در امر چاپ وارتباطات داشته و همواره به شكل هاي گوناگون مورد استفاده نقاشان و تصويرگران قرار گرفته است. اين تصاوير چاپ سنگي نيز در طول دوران شكل گيري تا حدودي از منابع تصويري ديگري الهام گرفته است. از آنجا كه مصور سازي خطي و چاپي دوره قاجار،(باوجود برخي كاستي ها)بخش مهمي از تاريخ هنر مصورسازي كتاب در ايران را تشكيل مي دهد،چاپ سنگي مصور ونقاشي شاهنامه از گونه هاي هنري عصر قاجار هستند كه حاصل تحولات سياسي و اجتماعي و خروج هنرمندان از انحصار دربار و ورود هنر و آثار هنري بين عامه مردم است . درون مايه آنها مضامين مذهبي،حماسي و گاه داستان هاي عاشقانه بوده كه ذوق و اعتقادات عامه مردم را به شكل تصويري به نمايش گذارده است. روش اين تحقيق به صورت توصيفي تحليلي و بر اساس پژوهش كتابخانه اي است و روش تجزيه و تحليل داده ها كيفي است. اين پژوهش تلاش بر معرفي مضامين و تصاوير منقوش شاهنامه و چاپ سنگي در دوره قاجار را دارد و سپس به چگونگي تاثيرپذيري آن در تصويرسازي امروزه مي پردازد و در ادامه تصاوير اين نسخه را مورد بررسي قرار مي دهد.