تطبيق پنج نگاره گذر سياوش از آتش در مكتب شيراز اول و دوم با متن شاهنامه فردوسي

در ايران باستان آن جا كه انسان عاجز از قضاوت مي شد و ادله كافي براي اثبات گنهكار و بي گناه نداشت به آيين ور تن مي داد و داوري را به خالق طبيعت واگذار مي كرد،در اين مقاله سعي بر آن شده كه با بررسي آيين ور آتش سياوش كه بيشتر با عنوان گذر سياوش از آتش شناخته مي شود در مكتب نگار گري شيراز و تطبيق آن با شاهنامه فردوسي پي به وفاداري يا عدم وفاداري نگارگران مكتب شيراز برده و آن را به اثبات رسانيده كه در اين راه با مطالعات مقالات و كتب متعدد و با روش توصيفي ،تحليلي و تطبيقي به بررسي پنج نگاره پرداخته شده است كه با تطبيق تصاوير مذكور با شاهنامه فردوسي ، اين نتيجه حاصل شد كه نگارگران در پنج نگاره مورد بررسي اسب سياوش را به رنگ سياه ترسم كرده اند كه وفادار بودن خويش را به منبع اصلي به اثبات رسانيده اند ،اما همين نگارگران در جاي ديگر كلاه خود زرين سياوش را تبديل به عرقچين ساده مي كنند كه عدم وفاداري آنها را به شاهنامه نشان مي دهد،و در جدولي در متن اصلي مقاله در انتها به ذكر موارد وفاداري يا عدم وفاداري نگارگران به شاهنامه پرداخته شده است.