بررسي و نشانه شناسي آثار محمود فرشچيان از ديدگاه زيبايي شناسي افلاطون و ارسطو

The study and semiotics of Mahmoud Farshchian s works according to the aesthetic theories of Plato and Aristotle.

نشانه شناسي يا خوانش اثر از علومي است كه جهت فهم و درك بيشتر از آثار هنري و ادبي به كار مي رود. با اينكه نمي توان تعريف جامعي از زيبايي شناسي و هنر ارائه داد ولي براي فهم بيشتر نياز به مطالعه نظريه فيلسوفان است. براي اين منظور و با توجه به هدف پژوهش كه همانا نشانه شناسي آثار محمود فرشچيان بر اساس نظريه زيبايي شناسي افلاطون و ارسطو است، مسئله اصلي پژوهش اين است كه چگونه مي توان به خوانش آثار فرشچيان طبق نظريات هنر و زيبايي شناسي افلاطون و ارسطو پرداخت، همچنين رسيدن به پاسخ اين سوال كه آثار فرشچيان تا چه حد قابل تعميم به نظريه زيبايي شناسي افلاطون است و نظريه ارسطويي را در آثار فرشچيان چگونه مي توان تعميم داد. اين پژوهش، پژوهشي بنيادي است كه با روش توصيفي- تحليلي از طريق مطالعه كتابخانه‌اي و همچنين مطالعه مقالات مرتبط، به بررسي آثار فرشچيان پرداخته است. در پايان با بررسي نظريه هاي زيبايي شناسي افلاطون و ارسطو با آثار محمود فرشچيان مي توان چنين نتيجه گرفت، آثار فرشچيان را طبق دلايل افلاطوني نمي توان رد كرد زيرا ويژگي-هاي منفي كه افلاطون براي هنر قائل است در آثار فرشچيان وجود ندارد و همچنين نظريات ارسطويي كه ديد روان-شناختي و مثبت براي هنر قائل است، در آثار فرشچيان قابل تعميم است.