بررسي كاربرد رويكرد عملكردي در استخراج مفاهيم علمي از قرآن كريم

قرآن كريم نشانه آخرين پيامبر خداوند و كتاب راهنماي بشر براي تمامي اعصار است و اعجاز اين كتاب بايد براي تمام زمان‌ها قابل لمس باشد. از اين رو، هر قوم و ملتي با توجه به درك، فهم و سطح علمي اش بايد بتواند اين اعجاز را بررسي كند. با توجه به رشد علمي بشر و ورود مفاهيمي جديد و متفاوت از گذشته نياز است تا درك ما از آيات قرآن كريم نيز عميق تر شده و با توجه به مفاهيم جديد وسيع تر گردد. به نظر مي رسد تنها زبان عربي است كه چنين ظرفيت وسيعي دارد و نياز است تا روشي منطقي و كاربردي جهت توسعه معاني و بهره گيري از اين ظرفيت عظيم اتخاذ شود. مفاهيمي كه ما اكنون از واژه هايي نظير السماء، الارض، الشمس، القمر و... مي فهميم نسبت به مفاهيمي كه در صدر اسلام از چنين لغاتي برداشت مي شده است، بسيار وسيع تر و بعضاً متفاوت است. اين نشان از اين است كه هيچ قطعيتي در نهايي بودن برداشت ما از مفاهيم قرآني وجود ندارد و ما بايد با روش ديگري به لغات قرآني نگاه نماييم. روش پيشنهادي ما نگاه عملكردي به مفاهيم قرآني است؛ بدين معنا كه صرفاً به معناي ظاهري لغات اكتفا نشده و تعريف آنها به وسيله عملكردهاي ذكر شده براي آنها در قرآن اخذ شود. در نتيجه اين تعريف مي تواند به صورت نسبي، قابل تطبيق با هر مفهوم ديگري با آن عملكردها باشد. در اين روش امكان استخراج مفاهيم علمي و استفاده از آن در توسعه علوم نيز وجود دارد.