حجيت و جواز قرائات از ديدگاه آيت‌الله العظمي فاضل لنكراني و آيت‌الله معرفت

موضوع حجّيت و جواز قرائات در استنباط شريعت، از اساسي‌ترين مسائل قرآن است. تعيين قرائتِ حجّت، زمينه‌‌ي استنباط معارف را فراهم مي‌سازد و درصورتي‌كه هيچ قرائتي حجت نباشد، به ادله‌ي ديگر رجوع مي‌شود. در اين ميان، برخي علماء منكر حجيّت و گروهي ديگر حجيّت قرائات را پذيرفته و يا قرائت حجّت را منحصر در قرائت حفص دانستند. اين مقاله با روشي توصيفي به تبيين و تطبيقِ ديدگاه‌ آيت‌الله العظمي فاضل لنكراني و علامه معرفت در مورد حجيت و جواز قرائات پرداخته است. از نظر آيت‌الله العظمي فاضل، دليل عدم حجيت، بر فرض تواترِ قرائات، تعارض دلالي آن‌ها، و بر فرض عدم تواتر، اجتهادي بودنِ قرائات است. البته تقرير ائمه(ع) دليل بر جواز قرائاتِ معروف در آن زمان است. از سويي آيت‌الله معرفت، قرائت حفص از عاصم را به‌دليل موافقت با ثبت معروف، لغت فصيح و عدم تعارض با دليل قطعي، حجّت و جائز دانستند.