اشتراك لفظي از ديدگاه آيت‌الله العظمي فاضل لنكراني(ره)

قاعده «لزوم توجه به اشتراك لفظي» از جمله قواعدي كه در تفسير قرآن نقش مهمي را ايفا مي‌كند. پذيرش يا عدم پذيرش وجود اين الفاظ در تفسير مفسر، بسيار مؤثر بوده. عده‌اي وجود آن را از اصل انكار مي‌كنند و بعضي تنها استعمال اين‌گونه الفاظ را در قرآن، منكرند؛ چراكه اجمال‌گويي بدون به‌كار بردن قرينه، نقض غرض و اطاله كلام به واسطه به‌كارگيري قرينه براي الفاظ مشترك را، مخالف فصاحت و بلاغت قرآن مي‌دانند. در مقابل عده‌اي اشتراك لفظي را لازمۀ وجود معاني نامتناهي و الفاظ متناهي مي‌دانند. آيت‌الله العظمي فاضل لنكراني دلايل امتناع وجود اشتراك لفظي و استدلال قائلين به ضرورت وجود اين الفاظ را ناتمام مي‌دانند. ايشان ضمن اعتقاد به وقوع، به‌كار‌گيري الفاظ داراي چند معنا را (بدون قرينه) در قرآن، خلاف غرض نمي‌دانند؛ بلكه پذيرش اين قول را اجتهاد مقابل نص تلقي مي‌كنند و به‌كارگيري آن را مقرون به قرينه با توجه به در برداشتن غرض اصلي گوينده‌، خلاف فصاحت و بلاغت قرآن نمي‌دانند. ايشان منشاء وجود الفاظ مشترك را تداخل لهجه‌ها، عدم لزوم و يا حتي ضرورت عدم ذكر مطلب با تمامي جزئيات توسط متكلم، در پاره‌اي از موارد و وضع تعيني براي معاني مجازي مي‌دانند.