بررسي جايگاه منصب وزارت در دوره سلطان محمود غزنوي

سلاطين غزنوي از طريق دستگاه ديوانسالاري حكومترا اداره مي كردند. محمود غزنوي به منظور اداره بخش اجرايي حكومت شخصي را به نام وزير به رياست ديوانسالاري منصوب و اختيارت فراواني را به وي واگذار كرد. وزير نيز براي تسهيل بهتر اداره امور در بخش هاي مختلف ديوانسالاري براي هر يك از قسمت هاي مختلف از قبيل مالي، لشكري و ... اشخاصي را به رياست ديگر ديوانها منصوب مي كرد. قدرت نامحدود سلطان و سوءظن دائم سلطان به جايگاه و مقام وزير وي را بر آن داشت تا بر اساس مواضعه اي موقعيت و حيطه اختيارات خود را از پيش تعيين كند چنانكه وزير احمد بن حسن ميمندي با تجربياتي كه در زمان حكومت محمود در اداره امور داشت در زمان حكومت سلطان مسعود تلاش كرد تا با انعقاد مواضعه اي با سلطان وظايف خود را به صورت واضح و شفاف در اين معاهده بگنجاند تا از مداخله نظاميان و حاكم ايالت در اداره امور ديوانسالاري ممانعت به عمل آورد. همچنين وزير در اين دوره سعي بر تمركز ديوانسالاري در پايتخت داشت. بخصوص براي نظارت بيشتر بر ايالت خوارزم به حاكم آنجا دستور داد تا كل درآمد خوارزم را به غزنه بفرستد و هزينه هاي آنجا را از مركز مطالبه كند. اين نوشتار بر آن است تا با روش توصيفي ـ تحليلي نقش و جايگاه وزير را در زمان حكومت سلطان محمود غزنوي را مورد ارزيابي قرار دهد.