مديريت زنان در آموزش عالي ايران و جهان

زنان به عنوان منابع بكر استعداد در شرایطی كه كمبود مهارت واستعداد عامل زمین خوردن بسیاری از كسب وكارها است ،نقش كلیدی در رونق وپیشرفت فضای كسب وكار دارند .با این وجود هنوز نگه داشتن زنان در محیط كار یك مشكل بزرگ صاحبان كسب وكار است . امروزه مدیریت زنان نه تنها در كشورهای در حال توسعه ،كه در كشورهای توسعه یافته نیز از مقوله های مهمی است كه مورد توجه صاحب نظران علوم مختلف قرار گرفته است ،ودر سطح جهانی نیز سازمان های بین المللی توجهی ویژه به جایگاه زنان در كشور های مختلف دارند .از این رو همواره مقوله زنان وبه ویژه مشاركت آنان در تصمیم گیری ها ومشاغل سطوح عالی مورد توجه بوده است وچنانچه در مرحله انتخاب واستخدام ،شایستگی ومهارت محك ومعیار نباشد ،اساسا طرح موضوع مشاركت زنان در امور بی فایده است . با توجه به نتایج تحقیق زنان در كسب فرصت های آموزشی (دانشگاهها ) گوی سبقت را از مردان ربوده اند وبه عنوان منبع روبه افزایش از استعداد ملی عمل می كنند. اما هنوزتعداد زنانی كه در سمت مدیریت بوده اند تقریبا 10 درصد ویا كمتر ودر مواردی صفر در صد بوده است .واین نتیجه حاكی از كمبود حضور زنان در جایگاه مدیریت ارشد ومتمركز شدن آن ها در یك سری سمت های كاری ومدیریتی خاص است . از این رو در این مقاله سعی شده است تا با بهره گیری از آمار وشاخص های توسعه به موانع وچالش های مدیریت زنان به طور عام پرداخته ومروری بر مدیریت زنان در دانشگاهها به طور خاص داشته وعوامل وموانع ارتقای مدیریتی زنان را شناسایی وراهكارهایی جهت رفع موانع آنها ارانه گردد.