ميزان آشنايي كارمندان با جايگزين هاي طبيعي براي ساكارز

بيان مسأله: افزايش روزافزون افراد ديابتي در جهان توجه مردم را به جايگزين هاي طبيعي و بدون عوارض ناشي از مصرف شيرين كننده هاي مصنوعي جلب نموده است. امروزه استفاده از شيرين كننده هاي مختلف طبيعي به دليل نقش آنها در حفظ سلامتي و كنترل ديابت به طور گسترده اي در حال افزايش و جايگزيني ساكاروز (شكر معمولي) است. هدف پژوهش: اين مطالعه با هدف بررسي ميزان آشنايي كارمندان اداره هاي مختلف آران و بيدگل از جايگزين هاي طبيعي ساكارز در سال 98 طراحي و انجام گرفت. روش و چگونگي انجام پژوهش: روش بررسي توصيفي- تحليلي و پيمايشي و ابزار اصلي پژوهش، پرسشنامه اي با 6 گويه عمومي و 11 گويه تخصصي است كه در يك طيف پنج امتيازي از بسياركم تا بسيار زياد سنجيده شده است. روايي ابزار پژوهش با استفاده از نظر متخصصان و پايايي آن با بهره گيري از آزمون آلفاي كرونباخ به ميزان 748/0 مورد تأييد قرار گرفت. نرم افزار مورد استفاده براي انجام تحليل هاي توصيفي و آماري SPSS بود. يافته ها و نتيجه گيري: يافته ها حاكي از آن بود كه 3/9 درصد پاسخگويان داراي سابقه بيماري ديابتي بودند. همچنين نتايج نشان داد 8/27 درصد پاسخگويان از شيرين كننده هاي طبيعي، 4/7 درصد از شيرين كننده مصنوعي و 8/64 درصد از هر دو نوع استفاده مي كردند. يافته هاي حاصل از كاربرد آزمون تي تك نمونه اي در سطح اطمينان 95 درصد نشانگر آن است از بين گياه استويا، اشربت افرا، شهد آگاو، شكر نخل نارگيل، شربت برنج قهوه اي، شربت مالت جو، زايليتول ذرت، عسل، قند خرما و شربت ياكن كارمندان فقط از دو مورد عسل و قند خرما شناخت كافي داشتند.