تأملي جامعه شناختي بر روند گسترش عرضه و فروش قهوه (مورد مطالعه اصفهان)

برخي جامعه شناسان فرهنگ را وجهي از زندگي جمعي مي دانند كه حتي نيازهاي زيستي را هم در چهارچوبي در هم تنيده از ارزش ها و هنجارها معنا مي نمايد. خوردن و آشاميدن از جمله نيازهاي طبيعي انسان است كه سراسر آميخته به نشانه ها و معناهاي فرهنگي است. جامعه شناسان علاقه مند به مطالعه درباره مرزهاي فرهنگي و طبيعي ميان پديده ها هستند. آن ها معتقدند پديده هاي بسياري وجود دارد كه افراد آن ها را طبيعي قلمداد مي كنند اما ماهيتي فرهنگي و اجتماعي دارند. در اين مقاله به دنبال آن هستيم كه روند گسترش و سرايت قهوه در سال هاي اخير در كشور را از ديدگاهي جامعه شناسانه مورد بررسي قرار دهيم و به اين پرسش ها پاسخ دهيم كه روند رشد گرايش به قهوه چگونه بوده است؟ آيا اين روند در مقايسه با ديگر مشاغل رشدي مشابه را طي نموده است؟ با توجه به اين كه ميدان مطالعه اين پژوهش اصفهان است و اصفهاني ها طبعي شيرين پسند دارند، گرايش رو به رشد آن ها به نوشيدني تلخ همچون قهوه چگونه در حال طي شدن است؟ اين تغيير احتمالي ذائقه از چه عواملي تاثير مي پذيرد؟ براي پاسخ به سئوالات تحقيق از دو روش و تكنيك مطالعه اسنادي و مصاحبه نيمه ساختار يافته استفاده گرديد. ابتدا از طريق بررسي اسناد و اطلاعات موجود وضعيت و روند گسترش مراكز فروش قهوه در اصفهان مورد بررسي گرفت، از سوي ديگر از طريق نمونه گيري گلوله برفي با افراد درگير در روند عرضه و تقاضاي قهوه در سه سطح عمده فروش، عرضه كننده خرد و مصرف كننده مصاحبه هاي نيمه ساختار يافته صورت گرفت و نتايج آن تحليل گرديد.