نماز و نقش آن در پيشگيري از جرم

پيدايش و گسترش جرم به عنوان يك آسيب اجتماعي، يكي از مشكلات اساسي جامعه انساني است. جرم شناسان و مصلحان همواره كوشيده اند با مطالعه و تحليل عوامل جرم، راهكارهاي مقابله با اين معضل را بيابند. در كشورهايي كه اعتقادات ديني و مذهبي بخشي لاينفك از زندگي فردي و اجتماعي مردم را شامل مي شود، استفاده از اين ظرفيت، امتيازي ارزشمند براي رسيدن به اهداف مربوط به پيشگيري از ناهنجاري ها به شمار مي رود. زماني كه دين با رويكرد سيستمي و نظام مند در يك جامعه به دور از افراط و تفريط اجرا شود، كارويژه هاي آن به دليل منطبق بودن با فطرت الهي انسان و توجه عميق به انسان و ابعاد روانشناختي و جامعه شناختي وي، توانمندي ويژه و كارآمدي براي ايجاد تعادل رفتاري در ابعاد مختلف حيات بشري دارد و در چنين جامعه اي جرم و گناه به حداقل ميزان خود خواهد رسيد. در آموزه-هاي اسلامي، از نماز به صراحت به عنوان عامل بازدارنده از مفاسد و جرم ياد شده است. اين پژوهش در صدد تبيين نحوه كاركرد نماز در پيشگيري از جرم با توجه به آموزه هاي ديني و جرم شناسي است. به طور خلاصه ميتوان گفت نماز به عنوان يك عامل تربيتي و هويت ساز، اثر بسزايي در پيشگيري از جرم از نظر رواني و اجتماعي دارد.