نماز و هويت ديني جوانان

انسان در عصر حاضر با چالش‌هاي بسياري روبرو بوده و نزاع بر سر هويت، جامعه انساني را دستخوش تغييرات بسياري كرده است. هويت هر فرد در دوره نوجواني پايه‌ريزي شده و به مرور در دوره جواني به ثبات و پايداري نسبي مي‌رسد. يكي از اركان و ابعاد هويتي هر فرد، هويت ديني است. هويت ديني، اتكاي فرد به يك نظام يا پايگاه اعتقادي است كه بر جهت‌گيري فرد در زمينه‌هاي مختلف تأثير مي‌گذارد. از منظر روان‌شناختي، هويت ديني به رابطه آدمي با دين و مؤلفه‌هاي آن، ميزان تعلق و گرايش‌هاي فرد بر حول ارزش‌ها و موازين ديني و چگونگي تأثير آن‌ها در زندگي او در نظر گرفته شده كه داراي ابعادي همچون رابطه فرد با خويشتن، رابطه فرد با خدا، رابطه فرد با جهان هستي و رابطه فرد با جامعه است. شريعت الهي براي ايجاد تعادل و توازن ابعاد مختلف حيات بشري و تضمين سلامت و سعادت جاودانگي او نازل شده است. از آن‌جا كه انسان فطرتي خدا‌جو دارد دل به خدا بسته، اميدوار مي‌شود و او را پرستش مي‌كند. يكي از راه‌هاي ارتباطي انسان با خالق هستي نماز است. نماز در مكتب انسان‌ساز اسلام از جايگاه ويژه‌اي برخوردار بوده و هيچ عملي از اعمال ديني و افعال عبادي با آن قابل مقايسه نمي‌باشد و اگر خواسته ‌باشيم تعاليم و دستورات دين را درجه‌بندي نموده و مراتب‌شان را مشخص نمائيم نماز در بالاترين درجه و مرتبه تعاليم ديني قرار دارد. اگر درك و معرفت به ارزش نماز براي كسي حاصل گردد هرگز در آن كوتاهي نكرده و يا آن را ترك نخواهد كرد.