تعيين عيار حد فرآوري در معادن سنگ آهن با استفاده از تئوري لين

پس از طراحي محدوده نهايي معادن روباز يكي از اولين تصميمات ضروري در چهارچوب برنامه ريزي توليد، تعيين عيار حد كارخانه فرآوري است. با توجه به نقش اساسي عيار حد كارخانه در اقتصاد معدن و همچنين حجم دپوهاي كانسنگ كم عيار، تعيين مقدار بهينه اين عيار اهميّت زيادي دارد. تيلور عيار حد را به عنوان هر عياري كه به هر دليل خاص براي تفكيك دو نوع فعاليت بر روي مواد (مثل معدن كاري يا عدم معدنكاري، ارسال به كارخانه يا عدم ارسال به كارخانه و غيره) مورد استفاده قرار مي گيرد، تعريف كرده است. يكي از روش هاي رايج براي تعيين عيار حد بهينه كارخانه استفاده از الگوريتم رياضي لين است. اين مدل يك مدل بهينه سازي رياضي است كه تابع هدف آن بيشينه سازي سود يا ارزش خالص فعلي و محدوديت هاي آن ظرفيت معدن كاري، ظرفيت كارخانه فرآوري و ظرفيت ذوب و تصفيه مي باشد. در اين الگوريتم سه مرحله معدنكاري، فرآوري و ذوب و تصفيه در نظر گرفته شده است. در معادن سنگ آهن ايران معمولاً دو مرحله استخراج و فرآوري وجود داشته و ماده معدني پس از استخراج و فرآوري به كنسانتره تبديل شده و به فروش مي سد. در اين مقاله فرمول لين براي معادن سنگ آهن با دو فرآيند استخراج و فرآوري بازنويسي شد. سپس با استفاده از داده هاي بدست آمده از يكي از معادن سنگ آهن ايران، عيار حد فرآوري محاسبه شد كه مقدار آن 10/33 درصد بدست آمد كه اگر اين عدد تا 25 درصد نيز افزايش يابد تاثير قابل توجهي روي تناژ و عيار كانسنگ ارسالي به كارخانه فرآوري ندارد.