بررسي امكان بيوليچينگ در بازيافت تركيبات فلزي از ضايعات الكترونيكي

امروزه با توجه به توسعه روز افزون قطعات الكترونيكي و گسترش ضايعات آن، نگراني‌ها در رابطه با به پايان رسيدن منابع تجديد ناپذير علاقه‌مندي به بازيافت قطعات فلزي از اين ضايعات را افزايش داده است. از طرفي تخريب بيولوژيكي باطله ها نسبت به روش هاي پيرومتالورژيكي پتانسيل بسيار بالايي براي كاهش هزينه هاي عملياتي و مصرف انرژي دارد و مساعد ترين روش از لحاظ زيست محيطي مي‌باشد. اما يكي از موضوعاتي كه بازفرآوري ضايعات الكترونيكي را به چالش مي كشد، محتواي مواد سمي آن است كه توسط اين مطالعه با هدف بررسي وضعيت فن آوري بيوليچينگ در بازيافت تركيبات فلزي(مس) از ضايعات الكترونيكي، مورد بررسي قرار مي گيرد، همچنين گروه‌هاي مختلفي از ميكروارگانيسم‌ها از منظر نوع، تغديه، نسبت فلز استخراجي، دما، تأثير اتصال نوع ميكروارگانيسم (باكتري و غير باكتري) منفرد و كنسرسيوم (گروهي) بودن براي دستيابي به بهترين نتيجه بر روي ضايعات الكترونيكي مورد مطالعه قرار گرفته و در نتيجه كنسرسيوم ميكروارگانيسم‌ها مزيت بيشتري را براي كاربردهاي عملي ارائه مي دهد، زيرا ارگانيسم ها مي توانند بدون نياز به ارگانيسم هاي منفرد، به طور مستقيم از منبعشان استحصال يابند. و از طرفي به لحاظ مقايسه دمايي ميكروارگانيسم‌ها اين نتيجه حاصل شد كه ميزان بيوليچينگ فلزات از كانسنگ ها توسط ترموفيل هاي مطلق بيشتر از ترموفيل هاي متوسط و مزوفيل¬ها است.