تاثير آموزش پرستاري بر ارتقاء خودمراقبتي در بيماران با پاي ديابتي

مقدمه: با توجه به شيوع بالاي عارضه پاي ديابتي در بيماران مبتلا به ديابت و صرف هزينه هاي فراوان جهت مراقبت و خدمات مربوط به مراقبت زخم پا، استفاده از برنامه هاي خود مراقبتي نظير مداخلات آموزش پرستاري مي تواند موثر باشد. لذا اين مطالعه با هدف تاثير آموزش پرستاري بر ارتقاء خودمراقبتي در بيماران با پاي ديابتي مراجعه كننده به مراكز درماني شهر گنبد كاووس انجام گرفت. روش كار: اين مطالعه تجربي بر روي120نفر از بيماران ديابتي شهرگنبدكاووس به صورت تصادفي در دو گروه آزمون(60نفر) وكنترل(60نفر) انجام شد كه در گروه آزمون 8جلسه آموزش پرستاري به مدت 45تا60دقيقه و درگروه كنترل مراقبت هاي متداول مركز ديابت اجرا مي شد. ابزار جمع آوري اطلاعات در اين مطالعه پرسشنامه رفتار خودمراقبتي توبرت بود كه اطلاعات به روش خودگزارش دهي قبل و بعد از مداخله در هر دوگروه جمع آوري شد. سپس توسط نرم افزار آماري spss-22توسط آزمون تي زوجي، تي مستقل تجزيه و تحليل شد. نتايج: ميزان خود مراقبتي در گروه آزمون قبل از مداخله 47/20 ± 5/97و بعد از مداخله 78/18 ± 78/107 بود كه آزمون تي زوجي اختلاف معني داري رانشان داد(005/0=p).درگروه كنترل قبل از مداخله 28/20±83/93و بعد از مداخله5/20± 35/97 بودكه آزمون تي زوجي اختلاف معني داري را نشان نداد. همچنين آزمون تي مستقل بعد از مداخله بين دوگروه آزمون وكنترل اختلاف معني داري را نشان داد(01/0=p). بحث و نتيجه گيري: با توجه به اثربخش بودن برنامه آموزش پرستاري بر ارتقاء خود مراقبتي بيماران مبتلا به پاي ديابتي و كم هزينه بودن آموزش هاي پرستاري مي توان از اين روش مشاوره اي دركنار درمان هاي دارويي در جهت افزايش خودمراقبتي بيماران با پاي ديابتي استفاده نمود.