مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - خدمات توانبخشي روانپرستاران جهت بيماران مبتلابه بيمارهاي مزمن روان: يك مطالعه مرور سيستماتيك

چكيده فارسي :

اختلالات روان بويژه اسكيزوفرنيا و اختلالات دوقطبي، با عودهاي مكرر، ماهيتي مزمن داشته ومعلوليت برجاي مي گذارند. اين اختلالات يك بيماري زيست رواني بوده و بر روي ابعاد مختلف شخصيتي بيمار اثرگذارده، افت عملكرد جسمي، رواني اجتماعي، تحصيلي درپي دارد، همچنين ضمن تحميل باراقتصادي برجامعه و خانواده، موجب بروز تنش و اختلال رواني در خانواده ها نيز مي گردد. بنابراين درمان همه جانبه بيماران مبتلا به اختلال رواني از اهميت بالايي برخوردار است. هدف: مقاله حاضر با هدف تبيين وضعيت درمان و توانبخشي بيماران مزمن روان توسط روانپرستاران درايران بصورت مرورسيستماتيك انجام شده است. روش: اين مقاله يك مطالعه مروري است كه با جستجوي رايانه اي در پايگاههاي اطلاعاتي PubMed وGoogle scholar با كليد واژه هاي nurse، psychiatric nurse،mental health nurse، chronic disorder، rehabilitation، از2000تا2019و سايت Google و SID با كليدواژه پرستار، روانپرستار، بيماري مزمن روان، توانبخشي وبازتواني، از سال 1378تا1397بطور تركيبي و مجزا دربين مقالات انگليسي و فارسي زبان با استفاده از روش جستجوي 3مرحله اي، انجام شد. ازبين 18825 مقاله اوليه، 523عنوان مرتبط با هدف توانبخشي و روانپزشكي بودند كه درپايان مرحله دوم تنها 21مقاله معيارهاي مطالعه را دارا بودند. 8.مقاله فارسي و بقيه انگليسي بودند. 9مقاله به عواقب بيماريهاي روان اشاره داشتند، 14مقاله(6/66%) برلزوم مراقبت بازتواني و 3مورد(28/14%) عدم انجام بازتواني و توانبخشي توسط پرستار را بيان داشتند. يافته ها: مقالات پيامدهاي همه جانبه بيماري مزمن روان را تاييد نمودند. مطالعات موجود حاكي از ضعف مداخلات توانبخشي پرستاران بود و اثرات مثبت توانبخشي و بازتواني(ازجمله توانبخشي و مراقبت همه جانبه و پيگيري مراقبت در منزل، درمان مبتني برگفتگو، تداوم مشورت وحمايت.) براي بيمار مبتلا به اختلال مزمن رواني راحمايت كردند. نتيجه گيري: پرستاران بخش روانپزشكي براي برعهده گرفتن نقش خود در تيم توانبخشي اطمينان و دانش كافي ندارند و علي رغم پيامدهاي چندبعدي بيماريهاي مزمن روان، مراقبت پرستاري بيشتر برجنبه جسمي متمركز است و ساير ابعاد اختلال رواني را دربرنمي گيرد. مطالعات محدودي خدمات توانبخشي روانپرستاران را بررسي نموده اند بنابراين نياز به انجام پژوهش بيشتري وجود-دارد. ضرورت آموزش همكاري بين حرفه اي و مراقبت همه جانبه، نيز تمركز بيشتركوريكولوم پرستاري بر ارتقا مهارت بازتواني روانپرستاران محسوس است.