بررسي ارتباط تاب آوري با كيفيت زندگي در مبتلايان به ايدز شهر اصفهان در سال 97

مقدمه: بيماري ايدز به عنوان پديده ي اجتماعي بي مانندي بوده كه تقريبا همه ي ابعاد زندگي اجتماعي،اقتصادي، بهداشت و سلامت روان فرد را درگير مي نمايد. اهميت بازگشت به زندگي عادي و توانايي اين كار در مبتلايان به اين بيماري بالا مي باشد. اين مسئله مي تواند به افزايش كيفيت زندگي در اين افراد بيانجامد. اين پژوهش با هدف تعيين ارتباط تاب آوري با كيفيت زندگي در مبتلايان به ايدز شهر اصفهان در سال 97 انجام شده است. روش: اين پژوهش يك مطالعه ي همبستگي بوده كه روي بيماران مبتلا به ايدز انجام شده است. به روش سرشماري، در بازه ي زماني 3 ماهه ي آخر سال 97 تعداد 200 نفر از مبتلايان به ايدز مراجعه كننده به مركز بهداشت شماره 1 اصفهان وارد پژوهش شدند و پس از دادن رضايت ورود به مطالعه فرم اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه هاي تاب آوري و كيفيت زندگي را پر نمودند. پس از آن پژوهشگر پرسشنامه ها را جمع آوري و كد گذاري نموده و وارد نرم افزار آماري SPSS نسخه ي 22 نمود. تجزيه و تحليل داده ها توسط آزمون هاي توصيفي شامل ميانگين، انحراف معيار، فراواني و درصد و نيز آزمون هاي تحليلي شامل ضريب همبستكي پيرسون در سطح معني داري 05/0 انجام گرفت. يافته ها: ميانگين سني مبتلايان به ايدز 58/7 ± 64/35 سال بود. 104 نفر (52 درصد) آنان زن و 96 نفر (48 درصد) آنان مرد بودند. ارتباط مثبت و معني داري بين تاب آوري با كيفيت زندگي جسمي (r=0.223, pvalue= 0.001) و رواني (r=216, pvalue=0.002) وجود دارد. نتيجه گيري: بايستي روي مسئله ي ارتقاي سطح تاب آوري در افراد مبتلا به ايدز با روش هايي چون آموزش و فرهنگ سازي در جهت ارتباط بهتر با اين افراد بيش از پيش نلاش نمود تا به طور مستقيم شاهد بهبود سطح كيفي زندگي آنان و ارتقاي سلامت اين افراد در جامعه باشيم .