تاثير بازي درماني رابطه والد-كودك بر مهارت هاي اجتماعي كودكان پيش دبستاني

زمينه و هدف: با توجه به اهميت كسب مهارت هاي اجتماعي در مقطع پيش دبستاني، اين مطالعه با هدف اثر بخشي مدل بازي درماني رابطه والد-كودك برمهارت هاي اجتماعي كودكان پيش دبستاني انجام شد. روش: مطالعه تجربي بر روي ۶۰ كودك پيش دبستاني شهرستان كردكوي در استان گلستان در سال ۱۳۹۶ به صورت تصادفي ساده در دو گروه آزمون و كنترل انجام شد. در گروه آزمون براساس پروتكل بازي درماني در ۱۰ جلسه ۴۵ تا ۶۰ دقيقه اي و در گروه كنترل آموزش هاي روتين پيش دبستاني انجام شد. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه مهارت هاي اجتماعي گرشام واليوت بود. اطلاعات توسط نرم افزار آماري SPSS21 و آمار توصيفي(جدول، ميانگين، انحراف معيار) و آمار استنباطي(تي زوج و اناليزواريانس) تجزيه و تحليل شد. يافته: آزمون آناليز واريانس داده ها اختلاف معني داري را بين نمرات گروه هاي آزمون و كنترل نشان داد كه مبين آن است كه مدل بازي درماني رابطه والد-كودك كه طرحي كوتاه مدت از بازي درماني والديني مي باشد قادر به بهبود مهارت هاي اجتماعي در كودكان پيش دبستاني خواهد بود. (۰۰۱/۰= (p نتيجه گيري: با توجه به اثر بخشي مدل بازي درماني رابطه والد-كودك، پيشنهاد مي شود اين روش به عنوان يك آموزشي-تعاملي در مراكز پيش دبستاني كشور به كار گرفته شود.