تحول در نظام سلامت با تأكيد بر خودمراقبتي (مطالعه مروري)

Transformation in The Health System with an Emphasis On Self-Care

مقدمه: هر انساني به طور ذاتي توان و استعداد مراقبت از خود را داراست و اين گوهري است كه ذات اقدس باريتعالي در وجود وي به وديعت نهاده است. پروردن جزء بعضاً فراموش شده خدمات سلامت در حد كمال، يكي از وظايف و رسالت هاي اصلي نظام سلامت است. مباني نظري: تاريخچه تحول در نظام سلامت: طرح تحول نظام سلامت از ارديبهشت 1393 با دو هدف اصلي افزايش دسترسي و افزايش عدالت در ارائه كالاها و خدمات سلامت، آغاز و دستورالعمل آن به دانشگاه هاي علوم پزشكي سراسر كشور ابلاغ شد. اهميت تحول در نظام سلامت: تحول نظام سلامت اهداف ويژه اي را در چهار گام «بهبود دسترسي، استطاعت پذيري و كيفيت درمان»، «توسعه خودمراقبتي»، «واقعي سازي تعرفه ها» و «تحول در آموزش پزشكي» را پيگيري مي كند. تاريخچه خودمراقبتي: مراقبت از خود، يك پديدۀ جديد نيست. مراقبت از اشخاص بيماري ، همواره به وسيله خود شخص و خانواده اش در تمام طول تاريخ و در تمام جوامع صورت گرفته است. اهميت خودمراقبتي: در كشورهاي مختلف زيادي از مطالعات با به كارگيري روش هاي تحقيق گوناگون نشان داده اند كه خود مراقبتي مهمترين شكل مراقبت اوليه چه در كشورهاي توسعه يافته و چه در كشورهاي در حال توسعه كه بيشتر مردم فقير هستند و دسترسي كمتري به مراقبت هاي تخصصي وجود دارد، مي باشد. پيشينه تحقيق: حركت بين المللي ارتقاي سلامت از سندي به نام (ديدگاه جديد براي سلامت كانادايي ها) منشا مي گيرد كه در سال 1374 تحت هدايت murclalonde وزير وقت بهداشت و سلامت كانادا منتشر شد. نتيجه گيري: با تحول در نظام سلامت با بهره برداري از خود مراقبتي، عوامل مديريت خطر بهينه سازي مي شود و نيروي انساني سالم، ماهر، توانمند و مغرور به ايراني بودن براي توسعۀ پايدار و همه جانبۀ كشور فراهم مي گردد.