تمايل به ماندن در شغل پرستاري:يك مطالعه تحليل محتوا

مقدمه :بحران كمبود نيروي كار پرستاري در نظام بهداشت ودرمان بر روي پيشگيري از بيماريها وارتقاي سلامتي در بسياري از كشورها تاثيرميگذارد. بنابر اين مديران براي پيشگيري از افت كيفيت مراقبت هاي بهداشتي بعلت كمبود نيروي پرستاري بايستي بدنبال راه كارهايي در حفظ نيروهاي مشغول به كار وافزايش رضايت شغلي آنان باشند هدف اين پژوهش تبيين چالش ها و عوامل موثر در حفظ شغل پرستاري از ديدگاه پرستاران شاغل است تا با استفاده از آن مديران سيستم هاي بهداشتي بتوانند علاوه بر كاهش استرس وفرسودگي شغلي پرستاران حرفه اي با حفظ نيروي پرستاري در سازمان هاي بهداشت ودرمان موجب افزايش كيفيت مراقبت و كاهش هزينه ها شوند. روش كار :پژوهش حاضر يك مطالعه كيفي است كه به روش تحليل محتواي متعارف و با استفاده از مصاحبه نيمه ساختار يافته انجام شده است. 4 شركت كننده با حداكثر تنوع از طريق نمونه گيري مبتني بر هدف به صورت تدريجي تا رسيدن به اشباع اطلاعات از بين پرستاران شاغل شهر اراك انتخاب شدند. تجزيه و تحليل اطلاعات هم زمان با نمونه گيري صورت گرفت. يافته ها :تجربيات شركت كننده ها در قالب 2 طبقه(تم)اصلي ،3طبقه و12 زير طبقه ظهور يافت. مضامين بدست آمده عبارت بودند از عشق وعلاقه به رشته،لذت دروني،ارتباط،عوامل مالي،عوامل سازماني و محيطي،حمايت خانواده ، جايگاه اجتماعي،همكاري تيمي،مديريت سازمان و ارزش شغل نتيجه گيري:پرستاران به جنبه هاي مختلفي ازعواملي كه مي تواند باعث افزايش يا كاهش تمايل آنها به ماندن در شغل شود ازجمله بهبود پرداخت هاي مالي، بهبود مديريت پرستاري و بيمارستان،ارتقاي جايگاه شغل در جامعه و حمايت خانواده و اضافه كار اجباري ،نداشتن تعطيلات،كمبود امكانات رفاهي،ارتياط نامطلوب مسئولين پرستاري با پرستاران و نتايج اجراي طرح اعتباربخشي و طرح تحول نظام سلامت اشاره كردند.جلب رضايت مندي آنها مي تواند موجب افزايش تمايل به ماندن درشغل و در نتيجه افزايش كيفيت خدمات سلامتي شود