فضاهاي همگاني با پيشينه كشاورزي و نقش آنها در ارتقاي هويت (مطالعه موردي: محله كارخانه قند شهر مرودشت)

فضاهاي عمومي شهري به عنوان يك ضرورت در تقويت وجهه فرهنگي و اجتماعي مردان يك شهر و افزايش حس تعلق به يك مكان همواره مورد توجه بوده است. اين فضاها با افزايش تعاملات اجتماعي زمينه اشنايي و حس هويت يك فرد را برمي انگيزند. با توجه به نقش هاي عمده ايفاكننده اين مكان ها ضروري است كه براي تمامي شهرها نقش اصلي و جايگاه آنها به نحو احسن شناسايي شود. در پي همين ضرورت پژوهش حاضر به بررسي نقش فضاهاي عمومي محله كارخانه قند شهر مرودشت در ارتقاي هويت ساكنان آن مي پردازد. به منظور انجام اين پژوهش 40 پرسش نامه 16 سوالي در قالب 14 سوال بسته در طيف ليكرت و 2 سوال باز در بين ساكنان توزيع گرديد. سپس با استفاده از آزمون كرونباخ روايي آن تعيين كه در طيف بالاي 7/0 قرار گرفت. سپس از آزمون t نمونه اي براي آناليز نتايج استفاده شد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه محله كارخانه قند از كيفيت فضايي مناسبي برخوردار نيست. در اين محله تمايل بيشتر افراد به حضور در فضاهاي عمومي است تا حضور در فضاهاي خصوصي. افراد ساكن در اين محله بر اين باورند كه فضاهاي عمومي موجود در افزايش آگاهي آنها و افزايش تعاملات موثر است. نكته قابل توجه آن است كه 44 درصد افراد از زندگي در اين محله رضايت خيلي زياد يا زياد دارند. در بين افراد پرسش شونده فقط 12 درصد از زندگي در اين محله رضايت ندارند. افراد راضي نيز بر اين عقيده اند كه فضاهاي عمومي موجود در راضي بودن آنها نقش داشته است. نتايج همچنين نشان داد كه 48 درصد از نمونه آماري به محله زندگي خود احساس تعلق مي كنند و براي اين احساس تعلق وجود فضاهاي عمومي را موثر مي دانند. ميانگين افراد معتقد به وجود فضاهاي عمومي و ماندگاري آنها بيشتر از ميانگين فرضي است كه نشان از موثر بودن پارامتر فضاهاي عمومي در ماندگاري افراد است. عمده ترين مشكلات اين محله از ديد ساكنان امكانات كم(رفاهي، ورزشي، تفريحي و بهداشتي)، شلوغي بيش از حد و نبود فضاهاي سبز است.