بررسي عناصر معماري هخامنشي و تخت جمشيد و ساختار پلان به كاررفته در بناي تخت جمشيد

آن چه كه امپراطوري هخامنشيان را خاص و باشكوه مي كند تلفيق هنر سرزمين هاي ديگر و گذشتگان آن ها با عناصر بومي پارسي است كه اين امر از ديد برخي منتقدين، ضعف هخامنشي محسوب مي شود؛ اما با بررسي-هاي بيشتر معلوم شد كه هنرمندان ومعماران هخامنشي با پروراندن و تركيب اين هنرها با معماري اصيل ايراني، سبك باشكوهي را درمعماري به وجود آوردند. آن چه كه به عنوان برآيند اين پژوهش بايد يه آن اشاره كرد سبك خاص معماري در دوران هخامنشي است كه شكل صفه سازي در زير بنا، آپادانا (تالارهاي ستون-دار)، ستون هاي عظيم سنگي و سرستون ها، پايه ستون ها، برج هاي گوشه اي، معماري پيكره اي، دروازه هاي يادماني و هم چنين بررسي اين عناصر در بناي تخت جمشيد است. در ادامه نيز با بررسي شكل پلان هاي رايج در تخت جمشيد مي بينيم كه داريوش بزرگ پيرو تفكرات و جهان بيني خود در وام گيري از انديشه هاي ملل تابع، پلان مربعي را كه نمادي از عدالت است و داراي تقارن بيشتري است، را به عنوان پلان غالب در اكثر بناهاي تخت جمشيد انتخاب مي كند تا تقارن موجود در بناها حفظ گردد.