بررسي تناسبات درمعماري ايراني_اسلامي

بنيـاد طبيعـت و چيزهايـي كه در آن هسـتند بر پايه تناسـبات ويژه پي ريزي شـده اسـت و بشـر از گذشـته هـاي دور در پـي كشـف اين تناسـبات بوده اسـت، تا هم به كنجـكاوي خود پاسـخ دهد و هم از اين تناسـبات در آفريده هاي خويش بهره گيري كند. در معماري ادوار تاريخي، همواره استفاده از تناسبات سبب ساماندهي فضا ، ايجاد زمينه هاي بروز خلاقيت و بيان احساسات معمار شده است.كاربرد تناسـب هـا بـه دليل ايجـاد زيبايي بصري در هنرهاي تجسـمي و معمـاري از اهميت ويـژه برخوردار اسـت و تقريبـا همـه آثـار هنري بر اسـاس نوعي تناسـب بـه وجود آمـده اند. شناخت ويژگي هاي هندسي و تناسبات و كاربردهاي آن در كنار خصوصيات و مفاهيم ديگر مي تواند به احياي هويت اصيل ايراني در آثار معماري كمك كند. معمـاري ايرانـي هميشـه بـر زيبايي تاكيد داشـته اسـت و ايرانيـان سـعي كرده اند در ابعاد سـاختمان تناسـباتي را به كار گيرند كـه انعكاس كيهاني را بـر روي زميـن متجلـي كنند.از اين جهت تناسب يكي از اصول اوليه اثر هنري است كه رابطه هماهنگ ميان اجزا را بيان مي كند. هدف بنيادي همه نظريه ها درباره تناسبات در كار هنري، پديد آمدن نظم و سامان دهي ميان بخش هاي مختلف يك اثر مي باشد بطوريكه براي بيننده در يك رشته تجربيات پيوسته، پديدآورنده حس زيبايي شود. براين اساس با رويكرد تحليل تناسبات در بناهاي سنتي ايران ، به پاسخگويي به اين سوال پرداخته شده كه بناهاي سنتي ايران چگونه از تناسبات بهره گرفته اند؟به نظر مي رسد كه در بسياري از بناهاي تاريخي ايران نيز به منظور دستيابي به زيبايي بصري بيشتر، در گذشته هاي دور از اين تناسبات استفاده مي شده است.نتايـج حاصل از اين پژوهـش كه از طريق مطالعـات كتابخانه اي و به روش توصيفي- تحليلي به دسـت آمده، نشـان مي دهد تناسـبات به طرز اسـتادانه اي توسـط معماران سـنتي ايرانـي بـه كار گرفتـه شـده اسـت و تقريبـا همـه آثـار هنري بر اسـاس نوعي تناسـب بـه وجود آمـده اند.