مزارع عمودي، راهي بسوي توسعه كشاورزي درون شهري (چالش ها و راهكارها)

با وقوع انقلاب صنعتي و پيشرفت هاي متعدد پس از آن، سبك زندگي جوامع شهري كاملا دگرگون شد به نوعي كه اين تغيير در تمامي عرصه هاي اجتماع قابل مشاهده بود. اكنون با گذشت دو قرن از اين واقعه، پيامد هاي متعدد آن گريبان گير جوامع مدرن شده كه نمود آن را مي توان در بحران هاي زيست محيطي و اقليمي، جمعيتي، اقتصادي و... يافت. امروزه مجموع اين مشكلات و پيامدهاي آن باعث شده تا انسان درباره رابطه خود با طبيعت تجديد نظر كرده و به ترسيم روابطي نو با آن بپردازد. يك جنبه از تلاش هاي انجام گرفته درباره ترميم ارتباط با طبيعت، معماري سبز بوده كه سعي در به وجود آوردن فضاهاي سبز شهري دارد. مزارع عمودي به عنوان يكي از نوين ترين دستاورد هاي اين سبك سعي در ارتباط دادن فضاهاي شهري با طبيعت را دارد. همچنين با توجه به تهديدات پيش رو درباره نبود امنيت غذايي به خوبي مي تواند نياز جامعه را دراين باره برطرف نمايد. در اين نوشتار، ابتدا به بررسي ادبيات موضوع پرداخته شده است و سپس با بهره گيري از تكنيك تحليل محتوا جهت بررسي منابع و اسناد موجود در اين زمينه به تحليل جنبه هاي مختلف ساخت يا كشتزارها پرداخته شده است. نتايج اين تحليل ها با توجه به ارائه راهكارهاي متناسب با چالش هاي پيش رو، نشان مي دهد كه ساخت كشتزارهاي عمودي به عنوان ساختماني با قابليت كنترل شرايط محيطي براي انجام فعاليت هاي كشاورزي در فضاهاي شهري مي تواند علاوه بر ارتقاء سطح كشاورزي شهري، داراي مزاياي زيست محيطي، اجتماعي و اقتصادي براي شهرها باشد.