بررسي تاثير مكتب اكسپرسونيسم درخلق آثار ادبي و معماري

اكسپرسيونيسم، نام مكتب هنري است كه در آغاز قرن بيستم در نقاشي، ادبيات ، سينما و معماري در كشور آلمان پديدار گرديد. اين مكتب، ابتدا در آفرينش آثار نقاشي نمود پيدا كرد و سپس به يك جنبش در ادبيات تبديل شد؛ جهان بيني اين مكتب بر اساس عواطف و احساسات شكل گرفت و هدف اصلي آن نمايش عواطف دروني بشر همچون ترس، خشم، اضطراب، نفرت و... بود. يكي از ويژگيهاي عمده اكسپرسيونيسم در ادبيات اصرار در اجتناب از تكرار و تقليد از آنچه در طبعيت است و شعار هنرمند تعبيرگرا بر اين است كه دنياي بيرون سر جاي خود باقيست و تكرار دوباره آن معنايي ندارد و بجاي تكرار و تقليد آنچه در طبيعت است وي توصيه ميكند كه شاعر و هنرمند روي به دنياي درون بياورد و هيجانات و انقلاب هاي دروني را تعبير نمايد. از ديگر ويژگي هاي اين مكتب، اعتقاد به تقدم قالب بر محتوا ،تاكيد برتري فرد بر جامعه و اصرار تفوق امر غير عقلي بر آنچه منطقي است در ادبيات مي توان نام برد (زرين كوب،1361،591). اكسپرسيونيسم در معماري از نوع گرايش هاي شخصي شمرده مي شد كه بسرعت رو به افول نهاد. طرحهايي كه بر هنر نو(آرنوو) تأثير گذاشته بودند، اكسپرسيونيستها را نيز به وجد آوردند. طرحهاي معماري مبتني بر عقايد ماورائي، همراه با شكلهاي انتزاعي مذهبي آن زمان، مورد توجه قرار گرفتند. در هر صورت هيچ نوع عناصر خاص ساختماني اتخاذ نشد، بلكه نوعي كثرت همه جانبه ظهور كرد. اين مكتب باعث به وجود امدن يك جنبه مشترك مابين هنرهاي زمان خود بوده است كه اين تحقيق با استفاده از روش تطبيقي سعي دارد وجه متشرك مابين معماري و ادبيات اكسپرسيونيس تي را بيان نمايد.