انعطاف پذيري محيط آموزش و تاثير آن بر رفتار كودكان بيش فعال

رشد كودك تحت تاثير عوامل مهمي نظيرعوامل جسماني و اجتماعي است . عدم توجه به هر يك از اين عوامل تاثير گذار در تغيير و تبديل عوامل فيزيكي و مهم تر از همه عوامل فيزيولوژيكي كودك تاثير چشم گيري دارد . كودكان از لحاظ تحرك و جنب و جوش با يكديگر تفاوت دارند. كودكان مبتلا به اختلال بيش فعالي نسبت به همسالان خود بيش از اندازه و به حد افراطي فعال و پرجنب و جوش بوده و رفتارهاي نسنجيدده و ناگهاني كه گاهي جزو رفتارهاي پرخطر محسوب مي شوند نيز در اين كودكان بسيار است . يكي از موارد مهم فضايي است كه كودكان در آن رشد مي كنند .فضا و محيط هم در پرورش فيزيكي و هم در رشد فيزيولوژيكي ،كودكان تاثير گذار است . برآورده كردن نيازهاي كودكان بيش فعال نيازمند فضايي است تا عوامل و نيازهاي آنها را پاسخگو باشد .انعطاف پذيري در معماري فضا براي كودكان بيش فعال مقوله اي است كه مي تواند پاسخ گوي بسياري از نيازهاي تغيير پذير در فضاهاي مورد استفاده آنها باشد . اين پژوهش بر پايه تلفيق نظريات مرتبط با موضوع تحقيق در حوزه روانشناسي و معماري، از روش مصاحبه و تحليلي استفاده شده است و استاندارد فضاهاي انعطاف پذير مختص كودكان بيش فعال استنتاج گرديده است. نتايج تحقيق بر اساس مدل ،تهيه اصولي معمارانه براي استاندارد فضاهاي انعطاف پذير ، كودكان بيش فعال انجام گرفته است .