عوامل معماري موثر بر ارتقاء انگيزش تحصيلي هنر جويان

هنرستان ها مهد تحقق پرورش هنرجويان هستند و پنجه هاي كارآمد هنرجويان در كنار ذهن هاي خلاق آن ها، چرخه توسعه كشور را با شتاب بيشتر به حركت در مي آورد. آنان بخصوص در سنين نوجواني داراي خصوصيات روان شناختي و شخصيتي خاصي هستند و مساله افت تحصيلي و بي انگيزه گي در اين سنين فضايي را لازم مي داند كه به صورت تخصصي با توجه به خصوصيات روانشناختي مخاطبان محيا گردد كه انگيزش و علاقه بيش تري را در آنها ايجاد نمايد. انگيزه، موتور محركه يادگيري در انسان است و براي تغيير رفتار در فراگيران بايد به عوامل مرتبط با انگيزه و ميزان تاثير آنها پي برد. جامعه سالم نيازمند آسايش كامل جسمي، رواني و اجتماعي مردم خود را فراهم نموده و دستيابي به آن نيازمند تحقق مجموعه اي از ويژگي هاست كه آموزش كارآمد يكي از آنها به شمار مي رود. از نگاه معماري، طراحي فضاهاي آموزشي به شكل مستقيم و غير مستقيم بر كارآمدي آموزش هنرجويان تاثير داشته و كيفيت آن بايد مطابق با سيستم آموزشي و شيوه انتقال مطلب باشد. در عصر حاضر مدرسه يكي از مهم ترين نهادهاي اجتماعي فرهنگي و تربيتي است كه به منظور تربيت صحيح هنرجويان ابعاد روحي، معنوي و جسماني شكل گرفته است. از مهم ترين عوامل تاثير گذار بر ميزان يادگيري هنرجويان انگيزش است. پژوهش حاضر با هدف بررسي مدرسه هنرهاي زيبا با رويكرد افزايش انگيزش در هنر جويان مي باشد. روش پژوهش پيمايشي توصيفي است كه در گام دوم به روش ميداني به تحقيق پرداخته شد. جامعه پژوهش شامل هنرجويان رده ي سني 18 تا 24 مي باشد كه با روش كتابخانه اي ابتدا عوامل معماري جمع آوري گرديد و سپس اين عوامل از طريق پرسشنامه در اختيار هنرجويان قرار گرفته شد و با استفاده از نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل گرديد. نتايج نشان مي‌دهد با توجه به انگيزه‌مند كردن هنرجويان با در نظر گرفتن عوامل معماري مانند كيفيت كالبدي و عوامل محيطي عامل تعيين كننده در ايجاد انگيزه براي يادگيري است.