بررسي ريشه هاي ذهني جامعه ايراني در پذيرش و ساخت نماهاي رومي نمونه موردي:شهر شيراز

امروزه معماران در پي خلق سبك ها و روشهاي نو در طراحي بوده و از سوي ديگر ،در كشور هاي در حال توسعه، معماران در صدد همگام شدن با معماري روز كشورهاي پيشرفته هستند.اما گاه معماران جوان ايراني ، همچون معماران ساير كشورهاي در حال توسعه، دچار از خود باختگي در مقابل سبك هاي جديد دنياي غرب مي شوند.در نتيجه شناخت چگونگي ورود و رشد سبكي غربي كه در دوره هاي پيشين تجربه شده است،همچنين بررسي ريشه هاي ذهني جامعه در قبول اين سبك نماسازي ميتواند مارا در بهبود طراحي نماي مناسب با فرهنگ ايراني كمك كند . روش تحقيق پژوهش حاضر روش توصيفي- پيمايشي است.به جهت كمي سازي ابزار پرسشنامه 10 گويه اي با جامعه آماري 90 نفر كه از بين ساكنان در مجتمع هايي با نماي رومي در 3 محدوده، با طبقه بالاي اجتماعي ،طبقه متوسط اجتماعي و طبقه پايين اجتماعي ، بصورت تصادفي انتخاب شدند و سپس به بررسي فرضيه تحقيق - نظريه اختلاف طبقه اجتماعي در پذيرش نماي رومي در شهر شيراز موثر است- پرداخته شده است. با توجه به درصدبندي ارايه شده از هر پاسخ مشخص با تحليل در نرم افزار spss2017 نتايج حاكي از آن است كه ساكنان در ساختمانهايي با نماي رومي با وجود اينكه اطلاعات زيادي در خصوص اين نوع نماها ندارند بيشتر به خاطر احساس منزلت اجتماعي، به روز بودن و احساس شهر نشيني به اين نماها علاقه دارند و در محدوه با طبقه پايين اجتماعي ديدگاه هاي افزايش احساس منزلت، احساس اصالت شهر نشيني واحساس به روز بودن بيشتر ديده شد.در صورتيكه در همين محدوده خواست كارفرما بيشتر نماي رومي است. پس فرضيه تحقيق –پذيرش نماي رومي توسط طبقه متوسط و پايين اجتماع براي بيان كردن دارا بودن منزلت اجتماعي، سابقه شهر نشيني و به روز بودن –اثبات شد.