پيوند و شباهت شعر فارسي و معماري سنتي ايران

هرچند نمي توان شعر فارسي و معماري ايراني را، دو هنر بي نظير ناميد، اما كم نظير بودن اين دو در جهان قابل انكار نيست. شعر فارسي با تكيه بر پيشينۀ درخشان فرهنگ و تمدن ايران و تأثير پذيري از فرهنگ پر بار اسلامي و به ويژه عرفان، همچون خورشيدي درخشان در آسمان ادبيات جهان همواره پرتو افشاني كرده است. معماران ايراني نيز با تكيه بر دو ستون استوار فرهنگ ايراني و اسلامي، بناهاي زيبايي آفريده اند كه تحسين و تعجب جهانيان را برانگيخته است. در اين جستار تلاش مي كنيم تا پيوند ها و شباهت هاي اين دو هنر را در ايران نشان دهيم. شاعر فارسي گوي و معمار ايراني، با استفاده از تناسب، موزون بودن و ريتم زيبا در جهت بيان وحدت جهان هستي يا به تعبير ديگر وحدت در عين كثرت و كثرت در عين وحدت تلاش كرده اند. همان چيزي كه در معماري ماندالا يا تبديل دايره به مربع ناميده مي شود. علاوه بر اين معماران سنتي ايران، در ساختن بناها از اشعار زيباي شاعران برجسته به عنوان كتيبه بهره برده اند.