بررسي مفاهيم مشترك در معماري و موسيقي در تلفيق هنر

معماري به واسطه ي ژرفاي مفاهيم هنري كه از آن برخوردار است با ديگر هنرها تشابهات معنايي فراواني دارد كه در هنر موسيقي نمود بيشتري دارد، اين دو هنر در ساخت فضا مشاركت مي كنند؛ موسيقي فضاي معنوي ايجاد ميكند و معماري فضاي مادي و اين يكي از دلايلي است كه از واژگان و ساختار واحد برخوردارند. موسيقي ايران طي ساليان با بهره گيري از عوامل گوناگون به كمال رسيده است؛ ازآنجا كه اين عوامل ريشه در فرهنگ دارد و شاهد آن بهره جستن از همان پارادايم ها در معماري ايراني است، اين پروژه با عنوان بررسي تطبيقي معماري و موسيقي و با هدف يافتن اشتراكات و بنيان هاي مشترك معماري و موسيقي كه در هنر سنتي، موجوديتي يكپارچه و در هم تنيده دارند و در تعريف هنر امروزي موجوديتي مستقل و مجزا يافته اند، با استفاده از روش مطالعه توصيفي-تحليلي ، كتابخانه اي بهره گيري از نظرات صاحب نظران در زمينه هاي مختلف هنري صورت پذيرفته است. بررسي هاي انجام شده در اين پژوهش حاكي از آن است كه معماري و موسيقي علي رغم ظاهر كاملا متفاوت آن ها، به لحاظ منشاء مشترك درك و آفرينش آن ها، يعني انسان، داراي بنيادهاي مشتركي در اين فرآيند ها هستند و نيز بسياري از درونمايه هاي مفهومي و كاربردي در آن ها از جايگاه يكساني برخوردار است و تاثيرات ادراكي مشابهي ايجاد مي نمايد.