انعكاس معماري درفضاي ادبيات

معماري و ادبيات داراي يك سري ويژگي هاي مخصوص به خود هستند كه در ميان آن ها نقطه اشتراكاتي است كه راه را براي ايجاد ارتباط باز ميكند. نتيجه اين ارتباط انعكاس معماري در ادبيات است كه موضوع اصلي بحث اين مقاله مي باشد .آفرينش فضا در ادبيات و آفرينش فضا در معماري هر دو سخن از يك روايت است اما به گونه هاي مختلف كه مخاطب گاه قادر است آن هارا لمس كند و گاه تنها حس ميكند....براي درك آن حس ، ادبيات از خاطره لمس آن فضاي مادي در فضاي معنوي خود استفاده ميكند كه نتيجه ميشود ارتباط آنها. در اين خصوص تلاش شده است كه با تحقيق در شاهنامه فردوسي كه يكي از ارزشمند ترين آثار تاريخي ادبي و هنري محسوب ميشود ، اين ارتباط را بررسي كنيم . شاهنامه فردوسي يكي از كامل ترين نمونه هاي ادبياتي است ك خود شاهدي بر سير و تحولات معماري است بر همين اساس بررسي ان شاهد و گواهي ميباشد براي اثبات موضوع نگاشتن اين مقاله .