تعامل خانواده و رسانه در الگوپردازي اخلاقي براي كودكان

از ديرباز رشد اخلاقي نسل جديد، جزو دل مشغولي‌هاي والدين و رهبران جامعه بوده است. در اين بين شناسايي عواملي كه بر اين رشد تأثير مي‌گذارند، مهم‌ترين گام براي برنامه‌ريزيِ تربيتي كودكان و نوجوانان است. از ميان عوامل مختلفي كه در مطالعات رشد اخلاقي (moral development) شناسايي شده‌اند، الگوپردازي جايگاهي ويژه‎اي دارد. ارائه الگوهاي عملي، زمينه‌ساز رشد كودكان در ابعاد مختلف اخلاقي است. خانواده و رسانه (به ويژه تلويزيون) به‎عنوان دو نهاد عمده جامعه امروزي،‌ در محيطي واحد بر رشد اخلاقي كودكان تأثير مي‌گذارند. اين پژوهش به‎دنبال الگويي تعاملي ميان خانواده و رسانه، براي الگوپردازيِ اخلاقيِ كودكان است. روش انجام اين پژوهش اَسنادي (مبتني‎بر يافته‌هاي مطالعات تجربي گذشته و متن آيات قرآن) است و داده‌هاي آن به‌صورت كتابخانه‌اي گردآوري شده است. ابتدا به مرور يافته‌هاي روان‌شناسانِ اخلاق در اين زمينه پرداخته‌ايم، آنگاه رويكرد قرآني در زمينه الگوپردازي را بسط داده‌. در ادامه، كاركرد رسانه (با تأكيد بر تلويزيون) در زمينه شهرت‌سازي و الگوپردازي را مطالعه كرده‌ و درنهايت براساس دو مؤلفه «وساطت والدين در استفاده كودكان از تلويزيون»‌ و نيز «تصويرسازي و انگاره‌سازي رسانه در خصوص خانواده» تلاش كرده‌ايم تا به منظور ايجاد الگوپردازي اخلاقي، الگويي تعاملي براي خانواده و رسانه ارائه كنيم. اين الگو قابليت استخراجِ فرضيه‌هاي پژوهشي و مطالعه تجربي را دارد. همچنين اين الگو نشان مي‌دهد كه نخست، الگوپردازي با چه ساز و كارهايي و بر چه ابعادي از رشد اخلاقي تأثير مي‌گذارد، و دوم اينكه خانواده بر الگوهاي ارائه‌شده از رسانه و رسانه نيز بر الگوهاي ارائه‌شده توسط خانواده تأثير مي‌گذارند