نقش خانواده در رصد و كنترل اخلاقي فرزندان در شبكه هاي اجتماعي

ورود، فراگيري و دردسترس‎بودن شبكه هاي اجتماعي موجب بروز آسيب هاي متعددي به نوجوانان و جوانان شده و بسياري از آسيب هاي اين شبكه ها باعث مشكلاتي در عرصه خانواده شده است. ين آسيب‌ها مستقيماً بر نوجوانان و جوانان تأثير مي‌گذارند كه از آن جمله مي‌توان به كلاه‌برداري، هك، ارتباط با افراد ناسالم و ارتباط با جنس مخالف اشاره كرد. خانواده، محلي امن براي تمام اعضاست كه وظيفه دارد آسيب هاي شبكه‌هاي اجتماعي را به حداقل برساند، اما در بسياري از موارد، حفظ فرزندان از خطرات احتماليِ اين شبكه‎ها به‎وسيله رصد و كنترل فرزندان امكان‎پذير است و اين رصد و كنترلِ بدون اجازه، از مصاديق نقض حريم خصوصي فرزندان به‎شمارمي رود. تفكر در مورد مرزبنديِ حريم خصوصي ازيك‌طرف و حفظ امنيت و آرامش خانواده از طرف ديگر موجب شده تا تعارضي ميان اين دو وظيفه، يعني حفظ امنيت و عدم‎نقض حريم خصوصي ايجاد شود. اين مقاله با روش توصيفي‎-‎ تحليلي و با رجوع به منابع اصيل اسلامي به‎دنبال پاسخ به اين پرسش است كه آيا خانواده مي‌تواند براي حفظ امنيت خود به سيستم كاربران نفوذ و اطلاعات و ارتباطات آنها را رصد كند يا خير؟ مقاله حاضر، اين يافته را به‎دنبال داشت كه به‎علت مصالح بيشتر (مصلحت اخروي و تعداد افراد)، مطابقت با اهدافِ اخلاقي و حفظ آبروي افراد، حفظ امنيت خانواده و خود كاربر اصل اخلاقي اَهَم است