تزاحم منافع آمريكا و اسراييل در قبال ايران در دوره رياست جمهوري باراك اوباما ، تهديد يا فرصت

همپوشاني و همسويي منافع اسراييل و ايالات متحده به دلايل سياسي ، استراتژيك و فرهنگي تا آنجا بوده است كه اكثر قريب به اتفاق كساني كه روابط آمريكا و اسراييل را تحليل مي كنند، معتقدند در تمامي برهه ها ، آمريكا و اسراييل در تمامي عرصه ها و تعاملات بين المللي كاملا هماهنگ و همسو عمل نموده اند و روابط اين دو هرگز شاهد تعارض و دوگانگي نبوده است. اما اگر بخواهيم روابط ايالات متحده و اسراييل را واقع بينانه واكاوي و بررسي نمائيم ، شايد در مقاطعي از تاريخ ، عدم هماهنگي و تعارض در سياست ها و منافع ايالات متحده و اسراييل قابل مشاهده باشد. در اين ميان شايد اوج اين عدم همگوني و عدم هماهنگي در زمان رياست جمهوري باراك اوباما در منظر جهانيان و حداقل در منظر متخصصين سياست و روابط بين الملل خودنمايي كرده است. اوباما در قبال مسائل خاورميانه و به ويژه در مورد چهار مسئله اعراب - اسراييل ، مسئله افغانستان و مسئله عراق و پرونده هسته اي ايران معتقد به بازنگري در سياستهاي دوران رياست جمهوري جورج بوش بود. در اين دوران آمريكا و اسراييل حداقل در دو مورد از چهار مورد مذكور تفاوت ها و اختلافهاي متعددي را در مقابل هم به نمايش گذاشتند. از مخالفت اوباما با سياست شهرك سازي اسراييل در اراضي فلسطيني و اصرار اسراييل بر تداوم اين شهرك سازي ها تا تاكيد اوباما بر گزينه ديپلماسي در مورد پرونده هسته اي ايران و تاكيد و پافشاري اسراييل بر گزينه نظامي در اين مورد. از سوي ديگر وجود گروه هاي فشار يا لابي هاي يهودي هم چون (آپيك) مانع از آن شد كه اين تزاحم به تضاد بين دو كشور مبدل شود .بررسي برخي از مهمترين موارد اين اختلاف و عدم هماهنگي منافع ميان ايالات متحده و اسراييل در دوره رياست جمهوري باراك اوباما درقبال جمهوري اسلامي ايران و به ويژه پرونده هسته اي و نتيجه آن به عنوان يك تهديد يا فرصت براي جمهوري اسلامي ايران مساله اين پژوهش است.