بررسي تطبيقي اعجاز قرآن و وجوه آن از ديدگاه صاحب الميزان و شاگردان ايشان (با تأكيد بر آراي آيت‌الله جوادي آملي و آيت‌الله مصباح يزدي)

اثبات تحريف ناپذيري قرآن محتاج به اقامه‌ي چرايي‌هايي ازجمله اعجاز است و مقصود از معجزه بودن قرآن، عملي خارق عادت است كه آدمي قادر به انجام آن نيست. قرآن از همين‌گونه است كه نه‌تنها در همه وجوهش كتابي خارق عادت است؛ بالاتر از آن، كارهاي خارق عادت بسياري از گذشته‌ي دور تا زمان پيامبر (صلي‌الله عليه و آله و سلم) در آن اشاره‌شده است. اين نوشتار به‌منظور ارزيابي و تحليلي وجوه گوناگون اعجاز، ديدگاه علامه طباطبايي و دو تن از شاگردان ايشان يعني آيت‌الله جوادي آملي و آيت‌الله مصباح يزدي را با روش توصيفي – تحليلي بررسي كرده است. در پايان با توجه به نتايج ارايه شده، تحدي قرآن تنها به فصاحت و بلاغت نيست؛ بلكه وجوه اعجازي قرآن بي شمار است؛ اما مهم ترين آنها اعجاز به هماهنگي و عدم اختلاف در آيات، اعجاز در اخبار غيبي و اعجاز به آورنده‌اش نيز در برمي‌گيرد؛ اگرچه همين موضوع وجه مشترك ميان علامه و شاگردانشان، وجه افتراقي را ميان آيت‌الله مصباح يزدي با علامه و آيت‌الله جوادي آملي نمايان كرده است، آنجا كه علامه و آيت‌الله جوادي آملي اعجاز به آورنده قرآن را يك دليل مستقل نمي‌دانند؛ درحالي‌كه آيت‌الله مصباح يزدي اين وجه اعجازي را برهاني مستقل پنداشته است.