بررسي رابطه بين خودكار آمدي و انگيزش تحصيلي با كنترل خشم در محيط مدرسه در كودكان استثنايي نابينا و ناشنواي دوره ابتدايي در سال تحصيلي 97-96

هدف از اين پژوهش بررسي رابطه ي خودكارآمدي و انگيزش تحصيلي با كنترل خشم در محيط مدرسه در كودكان استثنائي دوره ي ابتدايي نابينا و ناشنواي سال 96 – 95 (مطالعه ي موردي شهرستان اروميه) مي باشد. اين پژوهش از نوع همبستگي و كاربردي مي باشد. جامعه ي آماري تحقيق را 100 نفر كودك نابينا و 140 نفر كودك ناشنواي مدارس استثنائي اروميه تشكيل مي دادند كه با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه براي كودكان نابينا 80 و براي كودكان ناشنوا 103 نفر تعيين شد اما بخاطر مقايسه ي بهتر اين دو ، حجم نمونه ي آنها برابر با 80 انتخاب شد. روش نمونه گيري بصورت در دسترس انجام شد. روش جمع آوري مطالب در بخش نخست بصورت كتابخانه اي و در بخش دوم با استفاده از پرسشنامه بود كه پرسشنامه هاي مورد استفاده شامل پرسشنامه ي مورگان – جينكز، پرسشنامه ي انگيزش تحصيلي والرند و پرسشنامه خشم صفت – حالت اسپيلبرگر مي باشد. روش همبستگي و رگرسيون گام به گام براي تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار Spss24 انجام شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه بين متغير خودكارآمدي و كنترل خشم در دو گروه كودكان نابينا و ناشنوا ارتباط وجود دارد. همچنين بين متغير انگيزش تحصيلي و كنترل خشم در دو گروه كودكان نابينا و ناشنوا ارتباط وجود دارد.