بررسي اثربخشي آموزش مديريت استرس بر تاب آوري، اميد به زندگي و كيفيت زندگي سالمندان شهر كرمانشاه

اگرچه مقادير خاصي از استرس لازمه ي زندگي انسان است، ولي تدوام و شدت بالاي آن مي تواند اثرات آسيب زاي رواني جسمي به خصوص در سالمندان داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر تعيين ميزان اثربخشي آموزش مديريت استرس بر تاب آوري، اميد به زندگي و كيفيت زندگي سالمندان شهر كرمانشاه است. پژوهش حاضر از نوع كاربردي شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش شامل تمام سالمندان بالاي 60 سال ساكن در مراكز نگهداري موقت سالمندان روزانه شهر كرمانشاه در زمستان 1396 مي باشد كه جهت نمونه گيري تعداد 40 نفر به روش در دسترس انتخاب گرديد و پرسشنامه كيفيت زندگي (SF-36)، پرسشنامه تاب آوري كونر و ديويدسون، پرسشنامه اميد به زندگي برروي آنها اجرا گرديد و بر روي گروه آزمايشي پروتكل مديريت استرس كه شامل 10جلسه ي هفتگي است (دو بار در هفته) كه هر جلسه به مدت 90 دقيقه برگزار شد. در نهايت نتايج با استفاده از آزمون كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج بيانگر آن بود كه آموزش مديريت استرس به صورت معناداري موجب افزايش اميد به زندگي و تاب آوري و كيفيت زندگي سالمندان مي گردد. بنابراين پيشنهاد مي شود كه در تمام مراكز نگهداري سالمندان و يا در سطح كلان سالمندان جهت اميد بيشتر به زندگي و كيفيت بالاتر زندگيشان تحت درمان كنترل استرس قرار بگيرند.